Zioła w starożytności

Od zarania dziejów człowiek poszukiwał środków leczniczych na trapiące go dolegliwości związane ze spadkiem samopoczucia, zmęczeniem i nieznanego pochodzenia chorobami, na które nie było żadnych leków.

Człowiek szukał pomocy w naturze, która od początku dawała mu schronienie i pożywienie, wobec czego i na różne dolegliwości musiało istnieć rozwiązanie. W pozostałościach przekazów zachowanych z czasów starożytnej Grecji istnieją wspomnienia uczonych i filozofów opisujących odkryte lecznicze właściwości niektórych roślin.

Teofrast z Eresos, przyjaciel Arystotelesa wspomina o zielu ruszczyka kolczastego przynoszącego ulgę przy różnorakich przypadłościach, począwszy od bolących nóg i żylaków po żółtaczkę i kamicę nerkową. Ze względu na wysoką zawartość naturalnych substancji- dziś znanych jako saponozydy- łagodzące obrzęk tkanek, stosowano ruszczyk przy tak wielu dolegliwościach. Bezpieczeństwo stosowania ziół potwierdzone jest wiekową tradycją sięgającą starożytności i wywodzące się z zaufania do natury i jej dobroczynnego oddziaływania na człowieka.