O historii herbaty

Pierwsze zapiski na temat herbaty pochodzą z X wieku p. n. e. choć prawdopodobnie napar z liści krzewu herbacianego był znany dużo wcześniej, a jego spożywaniu w Chinach towarzyszyły rytuały na kształt ceremonii.

Pierwsi w Europie ten napój poznali najprawdopodobniej Rosjanie, którzy w XVI wieku prowadzili wymiany handlowe z Chinami, do Polski zaś dotarła z Francji w 1664 roku. Początkowo na naszych ziemiach stosowano herbatę jako napar leczniczy. Współcześnie znanych jest wiele gatunków herbaty, a napój przygotowywany jest zarówno z suszu liści różnych odmian krzewu herbacianego, jak również innych ziół i suszonych owoców.

Herbata zawiera znaczne ilości substancji określanych mianem przeciwutleniaczy redukujących nadmiar wolnych rodników w organizmie. Napój zawiera także teinę (odpowiednik kofeiny) o działaniu pobudzającym. Powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych dzięki czemu może być stosowana w profilaktyce chorób układu krążenia, a nawet chorób serca i miażdżycy.

Herbatę należy parzyć w zależności od rodzaju od 3 do 7 minut zalewając susz wodą o temperaturze 100 ^o C w przypadku herbaty czarnej, 80 ^o C dla herbaty białej i żółtej, zaś wodą o temperaturze pomiędzy 60 a 80 stopni zalewamy herbatę zieloną, przy czym te same liście można parzyć nawet trzykrotnie.