Blaszka miażdżycowa a choroby układu krążenia

Blaszka miażdżycowa powstaje w świetle naczyń krwionośnych w wyniku uszkodzenia wewnętrznej błony wyścielającej światło naczyń krwionośnych. Odpowiedzialny za  ten proces jest cholesterol LDL, który uszkadza śródbłonek naczyniowy, co w dalszym etapie skutkuje rozwojem stanu zapalnego. Powoduje to gromadzenie się w tych miejscach makrofagów (są to komórki biorące udział w mechanizmach obronnych naszego organizmu), które wychwytują więcej cząsteczek cholesterolu LDL i je modyfikują. Dochodzi do gromadzenia się innych komórek oraz włókien kolagenowych. W dalszej kolejności odkładają się złogi wapnia, które powodują zwapnienie blaszki miażdżycowej. Powstawanie blaszki miażdżycowej jest procesem patologicznym, który powoduje stwardnienie i zmniejszenie średnicy naczyń. Konsekwencją jest zwężenie naczynia przez co pogarsza się przepływ krwi i jednocześnie ukrwienie danego narządu, który jest przez nie zaopatrywany. Dodatkowo niestabilne blaszki są podatne na pękanie., co powoduje cały szereg procesów prowadzących do powstawania zakrzepu w świetle naczynia, a z czasem do jego całkowitego zamknięcia. Gdy dochodzi do takiej sytuacji np. w naczyniach wieńcowych mówimy o zawale, w przypadku naczyń mózgowych mamy do czynienia z udarem.